Zasiłek chorobowy
(sykepenger)

Zasiłek chorobowy ma na celu rekompensatę utraty dochodu w Norwegii, spowodowaną chorobą lub urazem/uszkodzeniem ciała. Podstawowym wymogiem jest przebywanie na terenie Norwegii w trakcie pobierania zasiłku chorobowego, jednak są odstępstwa od tej reguły.

Aby mieć prawo do sykepenger, musisz:

• przynależeć do systemu ubezpieczeń społecznych w Norwegii,
• mieszkać i przebywać w Norwegii,
• być niezdolnym do pracy i stracić dochód z powodu choroby lub urazu/uszkodzenia ciała (np. złamanie kości),
• pracować przez co najmniej 4 tygodnie przed niezdolnością do pracy (nieobecność w pracy bez poważnego powodu traktowana jest jako przerwa w pracy),
• osiągnąć minimalny dochód roczny, w wysokości pół stawki G.

Niezdolność do pracy powinna być udokumentowana zwolnieniem lekarskim lub własnym zwolnieniem (egenmelding). Z egenmeldingu skorzystać może osoba, która przepracowała u jednego pracodawcy 2 miesiące. Własne zwolnienie wykorzystać można 4 razy w roku na okres maksymalnie 3 dni. W przypadku, gdy choroba trwa dłużej niż 3 dni, należy udać się do lekarza po zwolnienie lekarskie.

Plan powrotu do pracy

• Pracownik przebywający na zwolnieniu chorobowym ma obowiązek wypełnienia (razem z pracodawcą) planu powrotu do pracy (oppfølgingsplan), a pracodawca powinien ułatwić swojemu pracownikowi jak najszybszy powrót do pracy. Plan powrotu do pracy polega na elektronicznej korespondencji z wyznaczoną osobą z miejsca pracy, która ma wspólnie z chorym ustalić, co można zrobić, żeby ułatwić mu pracę lub ustalić, które z codziennych obowiązków chory mógłby wykonywać. Korespondencja ta prowadzona jest tak długo, aż uzgodnione zostaną możliwości szybszego powrotu do pracy. Plan ustalony powinien zostać w ciągu pierwszych 4 tygodni.
• Po 7 tygodniach zostaje zwołane zebranie, na którym powinien zjawić się chory, osoba wyznaczona z miejsca pracy, pracownik NAV, a czasem także lekarz. Na spotkaniu omówiony zostanie plan powrotu do pracy.
• Po 8 tygodniach NAV sprawdza, czy obowiązek próby powrotu do pracy został spełniony i czy chory chociaż częściowo pracuje. Jeżeli jego zdrowie na to nie pozwoliło, lekarz prowadzący musi wyjaśnić dlaczego.
• W ciągu 6 miesięcy należy stawić się na kolejnym spotkaniu z pracownikiem NAV, pracodawcą oraz lekarzem.
• Po roku traci się prawo do pobierania zasiłku chorobowego i należy zawnioskować o zasiłek rehabilitacyjny (arbeidsavklaringspenger).

Tymczasowy brak pracy, a zasiłek chorobowy

Osoba bezrobotna musi wnioskować o zasiłek chorobowy drogą papierową. Jeżeli od momentu utracenia pracy do momentu wystawienia zwolnienia lekarskiego nie minął miesiąc, można wnioskować o sykepenger jeżeli:

• cały czas pozostaje się bez środków do życia, lub
• nie spełniło się wymogu pracy u jednego pracodawcy przez co najmniej 4 tygodnie.

Chory może wówczas otrzymać zasiłek z NAV od 15. go dnia zwolnienia lekarskiego. Chorobowe wynosiło będzie wtedy 65% podstawy do wyliczenia zasiłku chorobowego (jeżeli chory obecnie jest bezrobotny) albo 100% podstawy do wyliczenia zasiłku chorobowego (jeżeli w dniu wystawienia zwolnienia chory nadal był zatrudniony). Dodatkowym wymogiem, który należy spełnić w przypadku wnioskowania o świadczenie chorobowe osoby bezrobotnej jest udowodnienie, że choroba spowodowała, że bezrobotny stracił potencjalny dochód roczny w wysokości co najmniej 1 stawki G.

Kwota zasiłku

Przez pierwsze 16 dni kalendarzowych pracodawca wypłaca świadczenie chorobowe, które odpowiada 100% wynagrodzenia, które chory zarobiłby w tym czasie. Od 17 dnia zasiłek wypłacany jest przez NAV, który wylicza należną kwotę zasiłku na podstawie ostatnich 3 miesięcy kalendarzowych w przeliczeniu na dochód roczny. To, jaką część dochodu będziesz otrzymywać zależne jest od wymiaru procentowego twojego zwolnienia. Niezdolność do pracy może być określona w przedziale od 20% do 100%.

Feriepenger od zasiłku chorobowego

Feriepenger wyliczane jest z pierwszych 48 dni zasiłku chorobowego i wypłacone zostaje w kolejnym roku podatkowym, wynosi 10,2%.

Zwolnienie chorobowe w trakcie pobytu w Polsce

Zagraniczny pracownik w Norwegii, który zachorował w trakcie pobytu w Polsce, może mieć prawo do zasiłku chorobowego na tej samej zasadzie, co obywatele Norwegii. Aby zawnioskować o zasiłek chorobowy w Norwegii na podstawie polskiego zwolnienia lekarskiego należy wysłać do NAV oświadczenie własne do zagranicznego zwolnienia razem z zagranicznym zwolnieniem. NAV może dodatkowo poprosić o dodatkowe dokumenty, np. druk E-115, który wystawia i odsyła do NAV polski ZUS. Proces rozpatrywania wniosku rozpocznie się w momencie, gdy NAV otrzyma wszystkie wymagane dokumenty, tj. zwolnienie lekarskie, oświadczenie własne oraz informację o dochodach, które elektronicznie musi wysłać do NAV pracodawca.

Przeniesienie zasiłku do Polski

Mimo tego, że podstawowym obowiązkiem chorego jest przebywanie na terenie Norwegii, można zawnioskować o przeniesienie świadczenia do Polski, pod warunkiem, że zostało to uzgodnione z pracodawcą, a także lekarzem. Jeżeli lekarz uzna, że wyjazd za granicę nie pogorszy stanu zdrowia lub nie wydłuży rekonwalescencji, można złożyć stosowne podanie.