Podróżujesz do mieszkania w Polsce? Rozlicz się w statusie pendler
Rozliczenie w statusie samotny pendler to dobre rozwiązanie dla regularnie podróżujących do ojczyzny Polaków, którzy nie mają prawa do najpopularniejszego statusu pendler do rodziny. Jeżeli zatem podróżowałeś między dwoma mieszkaniami w 2018 roku, możesz starać się o odpisy z tego tytułu. Sprawdź, czy spełniasz wymogi.
Rozliczenie w statusie samotny pendler to dobre rozwiązanie dla regularnie podróżujących do ojczyzny Polaków, którzy nie mają prawa do najpopularniejszego statusu pendler do rodziny. Jeżeli zatem podróżowałeś między dwoma mieszkaniami w 2018 roku, możesz starać się o odpisy z tego tytułu. Sprawdź, czy spełniasz wymogi.
Status pendler oferuje szereg odpisów, dzięki którym możesz uzyskać wysoki zwrot podatku. Z rozliczenia w tym statusie korzysta wielu Polaków pracujących w Norwegii. Najczęściej wybieranym statusem jest tzw. familependler, czyli pendler do rodziny. Podatnik, który nie ma rodziny w Polsce, ale regularnie podróżował do ojczyzny, również może być pendlerem. Jest to tzw. enslig pendler, czyli osoba samotna, podróżująca do mieszkania w Polsce.
Aby uzyskać ten status, należy:
- pracować w Norwegii i podróżować do miejsca zamieszkania w Polsce nie rzadziej niż co 3 tygodnie,
- mieć więcej niż 22 lata,
- posiadać samodzielne mieszkanie w Polsce – wynajmowane lub własnościowe,
- mieszkać w niesamodzielnym mieszkaniu w Norwegii.
Czym jest mieszkanie niesamodzielne?
Mieszkaniem niesamodzielnym nazywamy mieszkanie, w którym:
- nie ma dostępu do kanalizacji oraz bieżącej wody,
- mieszkasz nie dłużej niż rok i nie masz możliwości korzystania z niego przez 7 dni w tygodniu,
- powierzchnia nie przekracza 30 m² na jedną osobę (jeśli w mieszkaniu mieszka więcej osób, to do 30 m² dodawane jest 20 m² na każdego dodatkowego lokatora, który ma więcej niż 15 lat).
Czym jest mieszkanie samodzielne?
Mieszkanie jest samodzielne, gdy spełnia przynajmniej jeden z następujących warunków:
- ma dostęp do bieżącej wody oraz kanalizacji,
- mieszkasz w nim co najmniej rok oraz masz możliwość korzystania z niego przez 7 dni w tygodniu.
- jest większe niż 30 m² na jedną osobę (jeśli w mieszkaniu mieszka więcej osób, to do 30 m² dodawane jest 20 m² na każdego dodatkowego lokatora, który ma więcej niż 15 lat).
Bardzo często zdarza się, że zarówno mieszkanie w Norwegii, jak i w Polsce, spełniają wymogi mieszkania samodzielnego. Podróżując między mieszkaniami samodzielnymi, nadal można ubiegać się o status samotnego pendlera pod warunkiem, że mieszkanie w Polsce spełnia następujące wymogi:
- jest mieszkaniem własnościowym,
- osoba ubiegająca się o status pendlera zameldowana w nim była przez przynajmniej 3 lata,
- jest dwa razy większe niż mieszkanie w Norwegii (na osobę).
Warto zaznaczyć, że w tym przypadku należy spełnić wszystkie trzy wymogi.
Wymagana dokumentacja:
- skattemelding za 2018, czyli wstępne rozliczenie podatkowe,
- zestawienie roczne od pracodawcy/pracodawców za 2018 oraz Årsoppgave z NAV, jeśli ktoś pobierał zasiłki,
- kody MinID do systemu Altinn,
- dokumentacja potwierdzająca podróże między Polską a Norwegią – kopie biletów, rezerwacje, karty pokładowe,
- dokumentacja potwierdzająca wydatki na czynsz i/lub prąd – odcinki z pensji, jeśli koszty były potrącane z wypłaty, lub przelewy,
- zaświadczenie o wielkości mieszkania zarówno w Polsce, jak i Norwegii. w Polsce może być to umowa najmu lub akt własności, natomiast w Norwegii jest to umowa najmu lub zaświadczenie od właściciela mieszkania,
Jeżeli podróżujesz między samodzielnymi mieszkaniami, to dodatkowo musisz przedłożyć:
- zaświadczenie o zameldowaniu w mieszkaniu w Polsce.
Pendler do rodziców
Osoby, które nie ukończyły 22 roku życia, mogą ubiegać się o status samotnego pendlera do rodziców. Wymogiem jest udokumentowanie podróży nie rzadziej niż co 6 tygodni w ciągu roku. Taki podatnik jednakże nie może odliczyć kosztów poniesionych za mieszkanie w Norwegii.
Wymagana dokumentacja:
- skattemelding za 2018, czyli wstępne rozliczenie podatkowe,
- zestawienie roczne od pracodawcy/pracodawców za 2018 oraz Årsoppgave z NAV, jeśli były pobierane zasiłki,
- kody MinID do systemu Altinn,
- dokumentacja potwierdzająca podróże między Polską a Norwegią – kopie biletów, rezerwacje, karty pokładowe,
- akt urodzenia podatnika,
- zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z rodzicami w Polsce.