Zwolnienie lekarskie z Polski a norweski zasiłek chorobowy

Początek nowego roku dla wielu osób jest pełen nadziei i optymizmu. Co jednak, gdy podczas świątecznego pobytu u rodziny zdarzy się niespodziewany wypadek? Czy odpowiednio przygotowałeś się do tego jakich formalności będziesz musiał dopilnować, aby uzyskać zasiłek z Norwegii w razie nagłej choroby lub wypadku? Poniżej wytłumaczymy Tobie jakie kroki należy podjąć, jeżeli uzyskasz zwolnienie chorobowe od polskiego lekarza.

Nagły wypadek lub choroba podczas pobytu w Polsce

Uzyskując zwolnienie lekarskie od polskiego lekarza masz prawo ubiegać się o wypłatę wynagrodzenia chorobowego, a później zasiłku. Oczywistym jest, że musisz spełnić kilka warunków w chwili, gdy Twój stan zdrowia pogorszy się. Należą do nich:

• przynależność do systemu ubezpieczeń w Norwegii,
• niezdolność do pracy i utrata dochodu z powodu urazu/uszkodzenia ciała,
• praca przez co najmniej 4 tygodnie przed niezdolnością do pracy.

W sytuacji, gdy Twój stan zdrowia pogorszy się podczas pobytu w Polsce, powinieneś udać się do lekarza. Jeżeli on wystawi Tobie zwolnienie lekarskie, w pierwszej kolejności powinieneś poinformować o tym swojego pracodawcę, ponieważ to on wypłaca świadczenie chorobowe przez pierwszych 16 dni. W drugiej kolejności powinieneś dostarczy do NAV swoje zwolnienie wraz z oświadczeniem własnym do zagranicznego zwolnienia. Jeżeli logujesz się na norweskie strony urzędowe za pomocą BankId lub Buypass, dokumentację możesz złożyć elektronicznie logując się na swoje konto w NAV. W sytuacji, gdy nie logujesz się na norweskie strony, powinieneś dostarczyć dokumenty pocztą tradycyjną.

Wynagrodzenie urlopowe – Feriepenger

Masz prawo otrzymać wynagrodzenie urlopowe za pobyt na zasiłku chorobowym. Jest ono wyliczane z pierwszych 48 dni, wynosi ono 10,2% oraz jest wypłacane w kolejnym roku podatkowym.

Kwota zasiłku chorobowego

Zasiłek chorobowy wynosi 100% z wynagrodzenia liczonego z 3 ostatnich, kalendarzowych miesięcy. Pamiętaj jednak, że norweskie zwolnienia mogą określać częściową niezdolność do pracy, np. 20 czy 40%. Wówczas wysokość przyznanego świadczenia jest adekwatna do procentu niezdolności do pracy.